skaters

Skaters λεγονται αυτοι που κανουν skate. Χαιρω πολυ κυριε μαλακα μας. Οπως ισως για τον ιδιο λογο divers λεγονται αυτοι που βουτανε, fuckers λεγονται αυτοι που γαμανε και mother fuckers λεγονται οσοι φορουν ενα σανδαλι και πετσοκοβουν τους πατεραδες τους λιγο πριν ανακαλυψουν τη μητρικη αγαπη απο μια ιδιαιτερη γωνια. Ναι, την πισω γωνια που τα βλεπεις και πανοραμικα.

Πρωτη φορα ειδα αυτη τη λεξη γραμμενη με spray στον τοιχο του σχολειου μου πριν χρονια. Δεν ηξερα πως προφερεται και την διαβασα κατα γραμμα: "ΣΚΑΤΕΡΣ". Yπεθεσα πως ειχε να κανει κατι με τα σκατα. Αργοτερα βεβαιως ανακαλυψα οτι ουδεμια σχεση δεν ειχε η λεξη τουτη με το απεκκριτικό συστημα του ανθρωπου ουτε με κανενος αλλου ζωου. Ειναι αυτοι που πατανε σε μια σανιδα με ροδελια και κανουν διαφορα. Ετσι λοιπον ξεκινα η πρωτη μου αναφορα σε αυτο το blog:


Πεμπτη 19 Ιουλιου 2012, 23:00. Συνταγμα.

Αραχτος σε ενα παγκακι καταναλωνω ευχαριστημενος μια παγωμενη μπυρα και χαζευω άπλυτες τουριστριες να χτυπουν αλυπητα τα βρωμικα μαρμαρα της πλατειας με τα τακουνια τους. Τους δινω ονοματα και βαζω πανω απο τα κεφαλια τους συννεφακια με τις σκεψεις τους οπως στα κομιξ. Εχει πλακα αν δεν εχεις τιποτα καλυτερο να κανεις.

Πιο πανω κοντα στα σκαλοπατια κατι τυπακια με skateboards. Ενας απο αυτους καβαλαει μια σανιδα, δινει δυο τρεις σπρωξιες, κανει μια κινηση που σιγουρα εχει καποιο νοημα και ονομα το οποιο μου διαφευγει διοτι εγω δεν ειμαι τοσο προχω και στο τελος... πεφτει. Απλα πεφτει. Ακομα και το ονομα του τρικιου να ηξερα (ονομαστικη: το τρικ, γενικη: του τρικιου) παλι δεν θα ημουν σιγουρος οτι προκειται για αυτο αφου ποτε δεν ολοκληρωθηκε.

Το τυπακι ξανασηκωθηκε, δεν τρεχει τιποτα, ολα cool, δεν τον προσεξε κανεις να δινει γλωσσοφιλο πανω στα πλακακια της πλατειας, μονο αυτος το ξερει και οι 238 απλυτες τουριστριες. Ξαναπαιρνει φορα, τρεχει, παει για την 2η προσπαθεια, κανει μια κινηση αεροπλανικη και... και ξαναπεφτει.

Αυτο το μοτιβο συνεχιστηκε για πολυ ωρα. Το τυπακι να προσπαθει να ολοκληρωσει μια κινηση μα ποτε να μην τα καταφερνει. Σε καποια φαση περασε απο μπροστα μου με τρομερη ταχυτητα χωρις το μπλουζακι του αυτη την φορα. Ειμαι σιγουρος για λογους αεροδυναμικης ή μαλακιας ή και τα δυο. Χαθηκε απο το οπτικο μου πεδιο πισω απο το συντριβανι. Ακουγα ακομη τα ροδελια να γδερουν τα μαρμαρα γρουτσου γρουτσου γρουτσου ωσπου ενα ακαρδο γκντουπ εληξε κι αυτη την προσπαθεια μαλλον καπως αδοξα.

Λοιπον ολο το βραδυ αυτος και οι ομοιοι του προσπαθουσαν χωρις αγχος και νευρα να καταφερουν να κανουν διαφορα κολπα με τις σανιδες τους μα ποτε τελικα να μην κανουν απολυτως τιποτα. Ειχα δυο επιλογες. Να σηκωθω να φυγω ή να το φιλοσοφησω. Ε, εαν εφευγα τι θα 'χα τωρα να σας πω βρε κουτα; Ε; τι;

Ειμαστε ολοι skaters. Mα το ναι. προσπαθουμε, ξαναπροσπαθουμε, πεφτουμε, τρωμε τα μουτρα μας και ξανα απο την αρχη. Ποτε δεν καταφερνουμε τιποτα ουσιαστικο ετσι; Ειμαστε τοσο συμφιλιωμενοι με την εννοια της αποτυχιας πλεον που απλα δε μας κανει εντυπωση. Τα κανουμε ολα σκατα. Ε, λοιπον εξου κι ο ορος. Σκατερς. Αυτοι που προσπαθουν πολυ για να καταφερουν τελικα να τα κανουν ολα σκατα. Κατι που μεταξυ μας δεν θελει και πολυ προσπαθεια. Εγω πχ τα κανω σκατα με κλειστα τα ματια. Ειναι τοσο ευκολο. Και ο υπνος με παιρνει με κλειστα τα ματια. Μανουλα.

Ναι αλλα τι γινεται εαν καποιος τελικα τα καταφερει; Εαν καποιος προσπαθησει και ολοκληρωσει ενα τρικ; Ειναι πλεον skater; Μαλλον οχι. Περνα σε αλλη κατηγορια. Στην ελιτ των σκαταδων.

Αν δεν εισαι skater τοτε μαλλον δεν θα διαβαζεις κι αυτες τις μαλακιες αυτη την στιγμη. Μαλλον θα βρισκεσαι καπου στο Hμεροβιγλι αγκαλια με ενα πρωην μοντελο, αναμεσα σε μεγαλοδικηγορους, βιομηχανους, πολιτικους κι αλλους αρχιμαφιοζους της ελληνικης κοινωνιας. Μαλλον θα εχεις ζησει μια ζωη μεσα στο χρημα, τις κομπινες, την χλιδη. Μαλλον τωρα με την κριση θα βαρεσες χρεοκοπια στις επιχειρησεις σου αφήνοντας χωρις δουλεια κι αποζημιωση ολους τους υπαλληλους σου κι εσυ θα ζεις ελευθερος κι ωραιος. Σαν κι αυτον τον τυπο: