Μπαλονένιες Νερόβομβες

"Σοβαρα τωρα ρε φιλε,σαββατο βραδυ.Με τετοιο φεγγαρι.Γινεται το καθισμα του συνοδηγου να ειναι αδειο?"

Τι ωραίο τουί! Είναι μερικά που σου μιλούν προσωπικά. Εκεί τι ριτουί να κάνεις και τι φαβ; Του στέλνεις ντιέμ και τον ρωτάς: "Εσύ τι έχεις κάνει για όοοοοοολες εκείνες τις νύχτες που οδηγούσες μόνος με την θέση του συνοδηγού άδεια;"

Ο Ζορμπάς είχε πει "Κάθε βράδυ που μια γυναίκα κοιμάται μόνη όλο το αντρικό γένος αμαρτάνει." Γενικά ο Καζαντζάκης έχει γράψει πολλές τέτοιες μαλακίες που στην εφηβεία μου με είχαν επηρεάσει παραπάνω απ' όσο θα 'πρεπε. Τελικά. Μα η συγκεκριμένη μαλακία του Ζορμπά κρύβει μέσα της και μια αλήθεια, ε; Κρύβει όμως κι ένα ψέμα: Τι έχουν κάνει όλες αυτές οι φεγγαρόλουστες ώστε να μην κοιμούνται μόνες τα βράδια; Πόσο έχουμε προσπαθήσει κι εμείς οι πορφυρογέννητοι να σκεπάσουμε την θέση του συνοδηγού στα αμάξια μας με τα θεσπέσια οπίσθιά τους; Ε; Τι και πόσο;

Λοιπόν ας μην δείχνουμε με το δάχτυλο, ok; Φταίμε όλοι. Ναι είναι βαρύ και μας παίρνει από κάτω μα σκέψου κι όσους ή όσες έχουν προσπαθήσει αληθινά να ερωτευτούν. Και οι προσπάθειές τους έχουν σκάσει σαν μπαλονένιες νερόβομβες πάνω σε τσιμεντένιους τοίχους. Απλά σκέψου το ρε. Και την επόμενη φορά που σταματήσεις στο φανάρι και γυρίσεις το βλέμμα σου στην άδεια θέση του συνοδηγού μην βουρκώσεις.

 Αν είναι άδεια διότι δεν προσπάθησες καλά να πάθεις,

Αν είναι άδεια διότι τα απαλά σου "θέλω" έσκασαν πάνω σε άκαρδα "φοβάμαι" χαμογέλα.

Έχει ανάψει πράσινο.

Βάλε πρώτη και ξεκίνα.

Προσπάθησες ρε!